Bij mij viel het kwartje: Na 3 ½ jaar vallen en opstaan eindelijk een juiste dia­gnose. “Mevrouw Uw darmen halen niet genoeg energie uit Uw voedsel!” aldus Dhr. Khurana.

Hoe gezond ik ook heb geleefd en nog leef, ik eet bijv. vrijwel altijd biologisch, als de darmen het werk niet goed doen is het vechten tegen de bierkaai!

Het voorafgaande:
Nu 4 jaar geleden vloog ik, tijdens een wandeling, ineens met een heftige schok naar voren. Mijn hart bonkte. Met heel veel moeite kwam ik thuis.
Nog een week gewoon verder gegaan, maar toen was het einde verhaal. Ik kon letter­lijk mezelf niet staande houden. Ik klapte a.h.w. dubbel, verkrampte. Al mijn activi­teiten en dat waren er vele, afgezegd. Ik was nog niet eens in staat om even de kliko buiten te zetten, laat staan een boodschap te doen, een vaatje te wassen. Behalve dat ik veel schokte (ontladingen werd gezegd) had ik veel last van allerlei felle signalen op verschillende plekken onder de schedel. Ik ervoer het niet als hoofdpijn.

Het zijn en waren vage klachten maar wel met veel impact namelijk: alle activiteiten werden tot het minimum beperkt. Ik had overal stoelen in huis staan om nog iets te kunnen doen.

Je bedenkt van alles. Ben ik te druk? Ik heb wel altijd razend veel gedachtes, wie heeft dat niet? Dus veel ontspanningsoefeningen en dat soort zaken. Gesprekken met psychologe. Mijn (antroposofisch) huisarts heeft via bloedonderzoek, hartonderzoek en (na drie jaar) ook een uitgebreid neurologisch onderzoek etc. allerlei veronderstel­lingen laten uitsluiten. Hij ondersteunde me met antroposofische middelen en dat le­verde verbetering op. Zoveel zelfs dat ik na 2 jaar enorm opknapte. Maar na verloop van tijd ging het weer mis.

En toch, op de een of andere manier wist ik, dat het niet psychisch was. Ik voelde me nooit depri, wilde van alles, maar het lijf wilde dat niet. Wel vroeg ik me af: waarom ben ik twee jaar geleden toch zo opgeknapt? Toen ik goed nadacht herin­nerde ik me een enorme darmaanval (ik dacht toen zomergriepje) waarvoor mijn huisarts me een goed middel gaf om de darmen tot rust te brengen. Daarna ging het veel beter. Maar noch ik, noch mijn huisarts hebben toen de link gelegd met de dar­men.
Ik neem mijn huisarts overigens niets kwalijk. Ik kwam altijd met een gerichte klacht en deed daar mijn eigen conclusie meteen bij. Ik gooide het er zelf in eerste instantie op, mijn zenuwgestel geforceerd te hebben.

Mijn huisarts was heel blij met de conclusie van Dhr. Khurana en stopte onmiddellijk de behandeling, teneinde de Ayurvedische werkwijze een kans te geven. Waar vind je dat nog tegenwoordig!

Terugkijkend is het allemaal logisch: als je geen energie hebt kun je niets en als je dan toch doorgaat heeft het gevolgen. Ik besef nu dat ik dit al tientallen jaren gehad moet hebben. Want ik herinner me vele mo­menten dat ik eigenlijk te moe was, maar ja, je zet door. Dat is je geleerd!

De kunst is dus de juiste diagnose te stellen (een open deur!) en dat deed Dhr. Khu­rana. Middels de specifieke Ayurvedische manier van diagnosticering.
Ik ben nu alweer een half jaar verder. Nog niet optimaal, maar doe veel meer. Fiets naar het dorp, doe mijn boodschappen, kook mijn eten weer zelf. Heerlijk. Mijn spijs­vertering is enorm verbeterd, het aantal schedelsignalen is tot een minimum gedaald. Dank zij enkele specifieke voedings- en leefwijzenadviezen en Ayurvedische kruiden!

De verwachting is dat ik binnen niet al te lange tijd weer op mijn lichaam kan ver­trouwen. Moet er wel aan blijven denken dat ik geen 18 meer ben…….

Lees meer over verschillende Ayurvedische Behandelingen